Soljanka to jedna z najsmaczniejszych zup jakie znam. Wbrew nazwie charakteryzuje się kwaśnym a nie słonym smakiem. Bowiem jej nazwa nie pochodzi od słowa sól, a od rosyjskiego słowa sioło ( sieło) – wieś 🙂

Pierwotnie więc była soljanka, zupą wiejską. Dzisiejsze jej wersje jednak do najskromniejszych nie należą i do niedawna przygotowywałam ją tylko od święta. W oryginalnych przepisach stosuje się dwa-trzy rodzaje mięsa (wędzone, gotowane i smażone) oraz wędlinę, do tego białe wino, oliwki i kapary. Aby więc częściej gościła na moim stole, musiałam ją nieco sprowadzić „na ziemię” i przystosować do warunków codziennych 🙂 Tak oto powstała moja, codzienna wersja soljanki.

Produkty

na ok. 500 g udźca drobiowego

-ok.15-20 dag szynki lub chudej dobrze wędzonej kiełbasy

-2-3 dojrzałe pomidory lub puszka pomidorów krojonych

-mały koncentrat pomidorowy

-1-2 cebule pokrojone w piórka

-2-3 ząbki czosnku pokrojone w plasterki

-2-3 ogórki kiszone

-włoszczyzna

-masło klarowane

-jogurt grecki Light

-cytryna

-sól i pieprz do smaku

Przygotowanie

Mięso, szynkę i ogórki pokroić w paseczki. Tajemnica soljanki polega na tym, że każdy składnik musi być osobno podsmażony. I tak mięso i szynkę lub kiełbasę zrumienić osobno na suchej patelni. Szynkę razem z cebulą i czosnkiem. Przełożyć do garnka, następnie na maśle podsmażyć pomidory, koncentrat pomidorowy i ogórki – każdy składnik osobno, Wszystkie składniki w garnku zalać wodą, dodać włoszczyznę, doprawić do smaku i gotować aż wszystko zmięknie. Podawać z łyżką jogurtu, kawałkami cytryny bez skórki i kilkoma kaparami 🙂

Są również wersje soljanki rybnej i grzybowej. Wszystkie charakteryzują się kwaśnym smakiem oraz tym, że główny składnik musi być w kilku odmianach i w różnym stanie. I tak, rybna soljanka składa się z ryby surowej, wędzonej i solonej. Grzybowa soljanka z różnych gatunków grzybów suszonych, marynowanych, kiszonych i surowych. Jeszcze ich nie próbowałam ale z pewnością to zrobię, bo bardzo mnie te kombinacje smakowe intrygują 🙂

Smacznego 🙂