O tym, że mimo mojej miłości do słońca, wolę opaleniznę z tubki, od tej spieczonej na „raka”, pisałam niejednokrotnie. Pisałam też o tym, ze wciąż poszukuję mojego „samoopalaczowego Grala”. Poszukiwania te nie są niczym innym jak po prostu testowaniem. Podzielę się więc dzisiaj moimi, subiektywnymi wrażeniami po przetestowaniu kilku z nich.
Samoopalacze. Lubimy je i złościmy się na nie. Mają wiele wad, ale jedną podstawową zaletę – w krótkim czasie zmieniają kolor naszej skóry z bladej w złocistą – w dodatku bez szkodliwego działania promieni słonecznych 🙂 Aby jednak efekt był, jak najbardziej naturalny i przede wszystkim równy, musimy bezwzględnie stosować się do kilku żelaznych zasad.
