Dzisiejszy spacer, to hołd dla kogoś, kto wniósł w moje życie wiele radosnych chwil i tworzył wokół zupełnie niepowtarzalny microclimat.
Kogoś, kto kochał te jeziora i lasy nad wszystko i bez kogo, te miejsca nigdy nie będą już takie same.
Kogoś, kogo zawsze będę wspominać z uśmiechem i ciepłem.
Kogoś, kto właśnie odfrunął… tak jak jeden z kolorowych, październikowych liści…
Tak się jakoś złożyło, że październik to miesiąc urodzin – moich i Microclimatu.
Ja, to Microclimat.
Microclimat. to ja.
Oczywistym więc jest, że to nasze, wspólne urodziny… Microclimatu już piąte, a moje… ?
Nie będę sobie tym głowy zaprzątać, wolę po prostu świętować.
Po pełnym przepychu izraelskim weselu, wracamy na ziemię… na polską wieś.
Pierwszą – letnią – część mojego niezapomnianego weekendu na prawdziwej, polskiej wsi mogliście zobaczyć Tutaj. Dzisiaj zapraszam na część drugą – jesienną…
Ostatni, sierpniowy weekend spędzony na prawdziwej polskiej wsi, nieoczekiwanie okazał się jednym z najpiękniejszych tego lata. Pełen wspomnień z dzieciństwa, niezwykłej bliskości natury i nieskończonych inspiracji.
Zabieram Was dzisiaj w to miejsce, bo takich wsi jest już coraz mniej.
Z eleganckiego, pełnego przepychu Księstwa Monako, zabieram Was dzisiaj na nasze piękne, polskie ukwiecone pola.
Widzisz to piękno wokół ? Chcesz je widzieć ? Czy biegniesz przez życie na oślep ?
Jeżeli należysz do tych, którzy wiecznie się spieszą i nie widzą niczego wokół, to czas się zatrzymać.
Chociaż na chwilę.
